เผยแพร่ครั้งแรก 7 พ.ค. 2561
ชาวมาเลเซียเชื้อสายไทยในกลันตันมีอยู่มากเป็นอันดับสองรองจากรัฐเคดาห์หรือไทรบุรีในอดีตนอกจากนี้ยังมีอยู่บ้างประปรายที่รัฐตรังกานูและปะลิส
ไทรบุรีหรือเคดาห์อยู่ทางฝั่งตะวันตกทางอันดามัน ส่วนกลันตันและตรังกานูอยู่ทางฝั่งตะวันออกติดทะเลจีนใต้ รัฐเหล่านี้เคยอยู่ในอารักขาของสยามและส่งบุหงามาศต่อกรุงศรีอยุธยาและกรุงเทพฯ
ต่อมาราว ค.ศ.๑๙๐๒ สยามและอังกฤษทำสนธิสัญญายกรัฐเหล่านี้ให้อยู่ในความดูแลของอังกฤษและภายหลังได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐมลายูในเวลาต่อมา การยกดินแดนดังกล่าวทำให้เกิดเส้นแบ่งพรมแดนที่ชัดเจนหากแต่ไม่สามารถแยกเอาผู้คนและวัฒนธรรมที่เคยอยู่ติดที่ในดินแดนเหล่านั้นออกจากกันอย่างชัดเจน ได้จึงทำให้มีคนมาเลเซียเชื้อสายไทยที่มีทั้งพุทธและมุสลิมที่เคดาห์หรือไทรบุรีในอดีต
ชาวมาเลเซียเชื้อสายไทยที่นับถือพุทธศาสนาเฉพาะในกลันตัน มีทั้งคนเชื้อสายไทยที่เป็นชุมชนอยู่มากมาย ใน ๗ อำเภอได้แก่ อำเภอตุมปัต มีคนไทยอยู่มากที่สุดที่ตำบลใย อยู่ที่บ้านยุงเกา บ้านปลักยาว ปลักเคล้าบ้านเก่า บ้านโคกแนะ บ้านนกฮูก บ้านตีนเป็ด บ้านหัวสะพาน บ้านทุ่งทวน บ้านโคกกลาง บ้านเมืองไพร บ้านยูโร๊ะบ้านเบอสุต บ้านรัก บ้านใกล้วัดบ้านทุ่งศาลา บ้านใหม่หัวนอน บ้านใหม่ใต้ตีน บ้านบันหยัง บ้านยะหลง บ้านยามู บ้านทุ่ง ตำบลเปิงกาลันกูโบร์ คือ บ้านบางตะวา บ้านปลักเคล้า ตำบลตือรือโบ๊ะ คือ บ้านบ่อเหม็ด บ้านลำจิ บ้านโคกเภา ตำบลบาราคัน บ้านใน บ้านตราด บ้านเขาดิน ตำบลจาบังเอมปัต คือบ้านโคกสยา บ้านทรายขาว บ้านบือใยตำบลวากัฟบารู หรือตำบลศาลาใหม่ คือ บ้านคูลิม บ้านบังกลับ บ้านกุตัง บ้านตลาดคลองน้ำ อำเภอปะแสร์มาส อยู่ใน ๕ ตำบล คือ บ้านบางแซะ บ้านโคกกอ บ้านตะโหน่ง บ้านกะเล่า และมีคนไทยอยู่ที่ตลาดปะแสร์มาสในย่านธุรกิจด้วย และเขตที่ติดกับสุไหงโกลก มีบ้านคง บ้านพร้าว และบ้านม่วง
อำเภอตะเนาะแมเราะ อยู่ที่บ้านท่าซ้อง มูริง ปลาซิว เกาะตะเภาตลาดบ้านป้อง อำเภอปะแสร์ปูเต๊ะ อยู่ริมทะเลมีเศรษฐกิจดี มีคนไทยอยู่ที่บ้านเสมอรัก บ้านโตะหมอทอง บ้านบูกิตโยง อำเภอบาเจาะ อยู่ที่บ้านมาลัยปลักนอนบ้านกลาง บ้านยาว บ้านบ่ออิฐ อำเภอโกตาบารูซึ่งเป็นเมืองหลวง อยู่ที่บ้านอาเร อำเภอมาจังอยู่ที่บ้านบางเสียว บ้านบาตูบาลา
อาจารย์นิพนธ์ ทิพย์ศรีนิมิต จากมหาวิทยาลัยทักษิณ ผู้ทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกเรื่องเกี่ยวอัตลักษณ์ของคนไทยสยามในมาเลเซียกล่าวว่า “คนไทยในรัฐกลันตันแม้จะมีความพยายามธำรงไว้ซึ่งอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมทางพุทธศาสนา แต่โลกในยุคการเปลี่ยนแปลงจึงเป็นส่วนที่ทำให้อัตลักษณ์บางอย่างสูญสลายและมีการเปลี่ยนแปลง รวมทั้งมีการสร้างอัตลักษณ์ขึ้นมาใหม่ บนฐานความคิดและความเชื่อที่ว่า คนกลุ่มน้อยต้องยอมรับวัฒนธรรมของคนกลุ่มใหญ่ต้องเรียนรู้วัฒนธรรมของคนกลุ่มใหญ่ แต่ทั้งนี้จะต้องไม่ลืมอัตลักษณ์ของตนเอง”
การคงไว้ซึ่งวัดไทยและภาษาไทย รวมทั้งการถ่ายทอดความรู้ด้านศิลปวัฒนธรรมที่เกี่ยวเนื่องกับศาสนาและพิธีกรรมให้แก่บุตรหลาน จึงเป็นแนวทางของการธำรงไว้ซึ่งอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม หวงแหนในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ของตนเอง ให้เป็นคนดีมีศีลธรรมและสามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นได้
Comments